Ongeloof
Verstild lag je daar,
Omgeven door veel bloemen.
Vol ongeloof heb ik je aangestaard,
Het was alsof je lachte.
Sereen straalde je de rust uit,
Die ik onmogelijk kon voelen...
Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd;
Het was alsof je sliep,
Ik kon het niet bevatten.
Ik wilde je zo graag nog....
Aanraken.....
Maar...jij was het niet,
Die daar zo stil lag.
Het was.....slechts een lichaam;
Gescheiden van me
Door het koude glas......
Geplaatst in de categorie: verdriet