De zee
Golvend water,
woest gedruis.
Stilte gaat verder
in wild geruis.
Mijn voetstap
geeft zijn spoor
aan de eeuwigheid.
Maar bij de eerste golf
is mijn spoor verdwenen.
Mijn voet gaat mee in de zee.
Mijn eigenheid
in de onenigheid.
Al mijn gevoelens laat ik gaan,
geef ze over aan de zee.
De zee,
die mij een vrije weg geeft.
Al is het maar voor even,
hij biedt mij steeds
een nieuwe kans.
Vergeeft mij mijn gevoelens.
Vergeeft mij mijn fouten.
Spoelt al het negatieve weg
door een kleine golf
van reine liefde, schoonheid en
eeuwige onenigheid.
Geplaatst in de categorie: natuur