Met droge ogen
Een mistige ochtend met uitzicht op mijzelf bij het staren aan de wastafel.
Volslagen aangeslagen door een koele bries wat als stormkracht aanvoelde.
De mouw van mijn overhemd nat van de damp van de spiegel, of mijn gevoel.
Hoe kon zij vertellen met droge ogen dat ze het volledig anders bedoelde?
Het totale plaatje komt langzaam op gang zoals de ochtend zich herpakt.
Onbeantwoorde vragen terwijl het antwoord pardoes komt aanwaaien.
Zo kan ik met droge ogen nadat de mist is opgetrokken de toekomst zien.
Met mijn hersenspinsels die in de realiteit er niet omheen zullen draaien.
Geplaatst in de categorie: liefde