Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.384):

Vergaan

Ze bleef te lang
werd als behang
of die kast tegen de muur

Na al die jaren
kwam de liefde tot bedaren
zoet werd zuur

Vreugde verdween
samen werd alleen
slechts ik en geen wij

Praten werd zwijgen
een zucht en geen hijgen
nooit keek hij blij

Als ze terug dacht aan toen
hoe was de zoen
hoe raakte hij haar aan

Dan was het altijd al zo geweest
even een nieuwtje even feest
al snel was het gedaan

Ze zag alleen nog zijn verveling
een terloopse kus of streling
viel haar nooit ten deel

Hij zocht de vreugde buitenshuis
zij was de verzorging thuis
maar het lege niets werd teveel

Haar liefde verdween
ze kon het niet meer alleen
stapte gebroken uit zijn kou

Hoe was ooit uit te leggen
dat ze hem nooit had horen zeggen
‘Ik hou van jou’.