verder
verder
ik kom niet verder
de tegels van ‘t trottoir
vragen mij stap voor stap
waarom ze vierkant zijn
dan fiets ik maar
zolang m’n ketting rammelt
trapt mijn hart
het bloed
rond mijn wielen
afstand brengt mij verder
de ruimtelijke rijkdom
ik rol er dwars doorheen
bewegen is vooruit
ik stuur de toekomst
bochten liggen
wind staat
lichaam schuin
horizon recht
ik schakel m’n gedachten
ritmisch aan en uit
de tanden van mijn geest
bijten in onze band
het is en blijft een strijd
het is geen vrolijk feest
ik blijf een tijdelijke knecht
in dit chronische gevecht
... uit de bundel:hunkeren naar de horizon ...
Schrijver: willem jacobsInzender: melis van den hoek, 2 september 2016
Geplaatst in de categorie: emoties