inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 49.408):

Wist ik het maar

Ik beloofde mezelf dat ik de moed niet zou laten zakken,
maar ik zag niet eens hoe diep de afgrond was.
Ik beloofde mezelf niet te wenen,
maar het water trad al buiten zijn oevers.
Ik beloofde mezelf dat ik er me uit zou wringen,
maar ik raakte meer en meer verstrengeld in het net.
Ik beloofde mezelf een lichtpunt te zoeken,
maar het was donkerder dan het donkerste zwart.
Ik beloofde mezelf zeker naar het zuiden door te trekken,
maar noordelijker dan de Noordpool kon ik niet.
Ik beloofde mezelf mijn eigen steun te geven,
maar ik verloor het houvast dat me recht hield.
Vroeger had ik een schouder om te leunen.
Een hand die me vast hield.
Een woord dat me troostte.
Lippen die mij zoenden.
Alles is voorbij.
Ik sta er moederziel alleen voor!

... Het is moeilijk als je overal alleen staat zonder steun! ...

Schrijver: claire vanfleteren, 21 mei 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 175

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anneke Bakker
Datum:
22 mei 2017
Je kunt het allemaal hier met ons delen Claire, dat scheelt al de helft van de pijn, droefmooi verwoordt.
Naam:
Walter Tack
Datum:
22 mei 2017
Beloven jezelf te blijven, blijf wie je bent. Schrijf het van u af in korte krachtige zinnen
Troost begint bij jezelf, het zit van binnen.
Mooie weergave.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)