Alleen
Ik kniel bij jouw graf
En praat stilletjes tegen jou
Waarom je niet wachtte?
Dat vraag ik me verdrietig af
Een windstille dag vol zon
Geen geluid of bries
Ik stel de vraag opnieuw
Hoor jij mij? Als dat eens even kon
De wind gaat nu wild tekeer
Alsof je me troosten wil
Is het een teken?
Ik weet het niet meer
Ik leg mijn hand op jouw steen
Jouw steen, zo kil en grijs
De vogeltjes luisteren mee
Maar blijf verdrietig en alleen
... Rouw ...
Schrijver: Ingrid Schmitz, 29 mei 2017Geplaatst in de categorie: verdriet
in zo 'n mooi ontroerend gedicht Ingrid!