depressie
soms voel ik me eenzaam…
zo alleen tussen vier witte muren
zit ik naar de zwarte cirkeltjes te gluren
die mijn halfgesloten ogen
projecteren op die witte muren
de seconden die dan uren duren
wanneer mijn geest gaat zweven
en spontaan mijn hartje laten wenen
maken mij zowaar ellendig lam
mijn handen rillen en zo ook mijn hart
kleuren mijn wereld nu volledig zwart
en dan, ja en dan moet ik het kwijt
dan roep ik plots uit volle kracht
maak me wakker voor ik… val!
... depressietoestanden ...
Schrijver: jonhy donovan, 14 juni 2017Geplaatst in de categorie: moraal
mooi gedicht
Graag gelezen.