de muisjes

het was een vroege voorjaarsdag
toen ik de keukenla opentrok
waar ik een klein muisje zag
dat mij brutaal aankeek

"wat doe jij in mijn keukenla?"
vroeg ik verbaasd

ze draaide zich snel van mij af
haar staart naar me toe
klaar om zich uit de voeten te maken

maar alsof ze voelde
dat ik geen kwaad in zin had
keek ze nog even om

waardoor ik haar goed bekijken kon
van heel dichtbij

twee zwarte intelligente oogjes keken mij aan

haar zilvergrijze vacht glansde
als van een klein muizenprinsesje

ze had de trotse en ijdele uitstraling
van een muisje van hoge komaf

"jij bent een mooi muisje"
zei ik met een zachte glimlach

het leek er even op
dat ze het compliment waardeerde
en misschien zelfs terug glimlachte

daarna sprong ze in de tweede la
waar ik zag - toen ik ook die la opentrok -
dat ze niet alleen was

het tweede muisje
had dezelfde zilvergrijze glanzende vacht
maar hij had niet de moed van zijn zusje

doodsbang zat hij opgerold
als een bal met een spits snuitje en een staartje

"ik doe je niks hoor"
zei ik geruststellend
"ga maar met je zusje mee"

maar hij verstijfde van schrik
zijn ogen werden groot
en puilden uit van pure doodsangst

"ik doe je echt niks"
zei ik nog een keer
en schoof de la wat heen en weer
om hem te bewegen

zijn zusje sprong handig uit de la
bangig begon ook hij te lopen

"je loopt de verkeerde kant op"
zei ik nog
maar hij liep door
en liep vast

ik schoof nog een keer met de la
in een poging de richting aan te geven

eindelijk had hij door
welke kant hij op moest
en sprong van de la
zijn zusje achterna

ik heb een lekkere snoepdoos voor ze gemaakt
met eten dat over de datum was

cornflakes, spaghetti, rijst,
crackers, en pinda's als toetje

toen ze eenmaal gewend waren
in die doos hun eten te vinden
plaatste ik in diezelfde doos
op dezelfde plek
een grote diervriendelijke muizenvaldoos
met dezelfde lekkernijen

de gevangen muisjes bracht ik naar een bos
met nabijgelegen velden en boerderijen

daar zijn altijd wel andere muizen te vinden
om mee te spelen
en iets lekkers om te eten

ik was er even verdrietig van
afscheid te nemen
maar ik moest ze laten gaan
want mijn moeder kwam logeren

"ik ga wel in een hotel"
zei ze als ik iets over de muisjes zei

dus liet ik ze vrij
en pinkte een traantje weg
vooral toen ik het bange muisje
zijn nieuwe leven tegemoet zag gaan

juist hem
had ik graag een veilig thuis gegeven
in zijn onzekere
aardse bestaan