Brief naar God
Ik heb in U geloofd
Ik heb op U gewacht
Heb me voor U uitgesloofd
En niet aan mezelf gedacht
Heb altijd op U vertrouwd
Mijn leven op u gebouwd
U was mijn hoop mijn moed
U bepaalde mijn gemoed
Heb U om hulp gebeden
Mijn eigen weg gemeden
Ik kon het niet in eigen kracht
En U bepaalde wat ik dacht
Ik moest minder worden en U meer
De enorme schuld drukte mij neer
Ik was namelijk in zonde geboren
Zonder Christus zou ik nooit bekoren
Alleen door het bloed vergoten aan het kruis
Daar werd ik elke zondag aan herinnerd in Uw huis
Ik had moeten hangen, Het was MIJN straf
Het was omdat U zoveel om mij gaf
Dat Uw eniggeboren Zoon moest sterven
Zodat ik het eeuwige leven kon erven
U zou verlossing brengen verlichting van ons hart
Maar het leven bracht mij alleen maar smart
Diepe dalen ging ik door
Dalen waarin ik alles verloor
Mijn kinderen en mijn gezin
Wat had het leven nog voor zin
Maar u was liefde het waren mijn eigen stommiteiten
Ik moest dragen Christus zou voor mij pleiten
Maar het ongeluk herhaalde zich keer op keer
Mijn bidden werd roepen: Verlos mij Heer!
Maar het bleef wonderbaarlijk stil
U deed Uw eigen wil
U zou verhoren op Uw tijdstip en niet op vragen
Maar voor u zijn duizend jaren dagen
Nu de stilte bleef was mijn hoop verdwenen
Hoop op Uw wonder, hoop op vernieuwing, hoop….
De hoop was ijdel gebleken
De vader had niet naar mij uitgekeken
Het mooiste verhaal uit de bijbel had ik gedacht
De vader die elke dag op zijn verloren zoon had gewacht
Met een harde knal doe ik nu de deur naar boven dicht
Ik was waarschijnlijk voor leugens gezwicht
Ik zal nu mijn eigen pad moeten kiezen
Wil niet weer mezelf verliezen
Ik zal op staan en weer verder gaan
Ik doe het zelf voortaan
Elke kleine stap die zet ik met trots
Mijn zelfvertrouwen is nu mijn rots
En mocht ik weer een misstap begaan
Praat ik mezelf geen schuldgevoel meer aan
Ik ontdek voorzichtig wie ik ben
Dat is zeker in het begin behoorlijk eng
Want dit is niet wat men van mij verwacht
U zou mij redden hadden ze gedacht
En hebben ze gebeden elke dag
U zou mijn ziel veranderen en mijn gedrag
Maar nu ik over deze teleurstelling ben heen gekomen
Zal er weer een nieuwe teleurstelling komen
Hoe vertel ik mijn moeder en mijn kinderen
Dat ik me niet meer door het geloof laat hinderen
Hoe vertel ik dat ik in hun ogen naar de hel zal gaan?
Hoe vertel ik in godsnaam, hoe doe ik hun dit aan?
Zullen ze me willen bekeren?
Of zullen ze me uiteindelijk de rug toe keren?
Ben ik dan door U uiteindelijk dan echt alles kwijt?
Denkt U dat ik dan wel weer terug kom met een traan van spijt?
Nou mooi niet! Want ik heb nog wat in het verschiet
Nu gaat het genieten komen in plaats van verdriet
Maar als U dan toch wilt zorgen
Als U dan echt wil verlichten van pijn en zorgen
Als u dan wil troosten in verdriet
Vergeet dan U dan mijn familie en mijn kinderen niet
Ergens zal diep in mij de hoop niet sterven
Dat er nog een keer een groot wonder geschiedt
En ik de erfenis zal erven
Zonder U zullen de kleine pasjes groter worden
Langzaam zal ik mijn leven ordenen
Mijn zelfvertrouwen en trots zullen mij maken
Dat ik het nu niet meer zal verzaken
Zal liefde geven en delen
In nederigheid mijn wijsheid delen
Nog steeds ben ik niet trots op mijn verleden
En heb ik spijt naar hun die onder mijn gedrag leden
En U mijn God mijn Heer
In U ben ik alleen maar teleurgesteld Meneer
outlook.comGeplaatst in de categorie: spiritueel
god
191
Geef je reactie op deze inzending: