moeder aarde

Zij ligt er moerassig bij,
slijk, water een vuile brei.
De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen,
de hemel is zelfs aan het wenen.

Moeder, waarom doe je mij dat aan.
van jou komt toch mijn bestaan.
Laat me weer even bloeien,
laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien.

Ik word vruchtbaar door het zaad,
van duizenden gewassen,
gans mijn lijf is nu doorweekt,
laat mij jou toch verrassen.

... Wat doen we de plaats waar we geboren zijn, onze blauwe planeet toch allemaal aan. ...

Schrijver: claire vanfleteren, 13 november 2017

claire.vanfleterenskynet.be

aarde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 146