inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.963):

Tranen van schrik

Ik weet niet wat er met me is,
niemand weet wat er aan de hand is.
Ze maken zich al zorgen om m’n keiharde gevecht,
maar ondertussen gebeurt er zoveel meer.
Ik kan het niet meer aan,
ik wil niet zonder hen zijn.
Ik wil alles kunnen uitleggen,
dan kunnen ze misschien beter van begrip zijn.

Als een dood vogeltje lig ik hier,
niet wetend wat er buitenshuis gebeurt.
Iedereen vroeg hoe het met me ging,
maar verder kwam er niks.
Ik durfde bijna niet meer naar school te gaan,
omdat ik erg geschrokken was.
Ook al praatte ik met een paar vrienden,
niemand wilde vertellen wat er werkelijk was.

De klap was hard,
toen ik wist wat er mis was.
Spierwit werd ik, en emotioneel,
niemand wist de echte reden.
Ik gedroeg me als een volwassen tiener,
maar iedereen had dat anders gezien.
Niemand nam contact met me op,
om uitleg te kunnen vragen.
Zouden ze niets kunnen weten,
hoe dat bij mij is aangekomen?

De boodschap die ik mee wil geven,
was dat je positief moest blijven.
Niemand begreep me echter,
de schok daarentegen was veel erger.
M’n gevoel zegt dat er veel commotie rond mij is,
omdat niemand snapt wat ik doe.
Ook proberen ze met me mee te leven,
maar of ze dat vol kunnen houden, daar ben ik niet zeker van.

Tranen rollen over m’n gezicht,
als ik alle narigheid moet ondergaan.
De pijn, de schok, de ervaring,
soms weet ik het even niet meer.
Ik wil het uit schreeuwen,
alleen lukt het me niet.
Mijn karakter is anders geworden,
maar geldt dat ook voor m’n gevoelens en bedoelingen?

De waarheid is soms moeilijk te achterhalen,
omdat iedereen er anders over kan denken.
Niemand kan me vragen wat er is gebeurd,
omdat ik ze veel te veel ongerust heb gemaakt.
De brok in m’n keel, de tranen in m’n ogen,
houden me tegen om wat tegen hen te zeggen.
Alsof er iets is, wat sterker is dan mij,
iets dat krachtiger is.
Ik zou alles willen verklaren,
maar zou echt niet meer weten hoe.

... Ik ben een week niet op school geweest, en blijkbaar had ik iets gedaan wat iedereen schokte. Niemand die wilde vragen aan me waarom ik het had gedaan. Veel later hoorde ik het pas dat het goed mis was gegaan. ...

Schrijver: Annabelle, 13 maart 2018


Geplaatst in de categorie: verdriet

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 161

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)