Locked
De dagen worden lichter
maar ik word zwart
het is hier donker
koud en bar
Ik werd
gekatapulteerd
naar het verleden
het is terug dof
hier in het heden
Ik wil er uit
maar zit zo vast
het zit op slot
het is een last
Ik wil wel huilen
maar het komt er niet uit
alles is locked
het zit onder mijn huid
Het zijn emoties
die het daglicht niet verdragen
ik voel ze in me
het zit te knagen
De dagen worden lichter
maar hier is het zwaar
ik wou dat ik het licht zag
was dat maar waar
... Verdriet ...
Schrijver: Ingrid Schmitz, 19 mei 2018Geplaatst in de categorie: verdriet