Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.791):

EVA

gisteren liepen ze me
vanuit de verte tegemoet
een man een vrouw
wandelend in het bos
hij stil verscholen onder z’n hoed
zij druk met armen gebarend
kwebbelde er lustig op los

vandaag liep ik in ons Blauwe Bos
een groep vrouwen liep al giebelend
en kwekkend achter me aan
ze ervoeren niets van de natuur
lieten waarvoor ze kwamen
volledig aan zich voorbij gaan
en overal waar ze langs liepen
raakten vogels en reeën overstuur

nu snap ik wat er echt gebeurde
daar in het nog onbedorven paradijs
een vrouw heeft niet altijd oog voor de natuur
God zag het in en wist al gauw
het was mijn fout die kwebbelende vrouw
en stuurde Eva al weg nog voor
de dag en dauw begon
voor zich een prachtig verhaal ontspon
naar onbekende oorden
voor waar ze maar heen wou
maar ’t kaartje 1e klas was
wel een enkele reis
en nadien was ’t dat we nooit
weer iets van haar hoorden