Horizon

Als de toegemeten tijd verstrijkt
zal mijn lijf, waar ik van houd ook
materie dat mij steeds plezierde
wisselen van plaats, zonder mijn herinnering

aan hen die mij hebben verwekt, verzorgd
en groot gebracht, 't wereldvenster ruim ontsloten
zij kenden mij en namen mij hoe ik ook was
vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde

dat paste mij als geurend hooi in zomertijd
met ijdele hoop, dat dit heel lang zou duren
de geur van kruidig hooi en stoer gedrag
nam eerder af dan wel verwacht, die dagen

nam de zwaarte van de vork met hooi steeds toe
het werd zo vaak gezegd, maar niet door mij gehoord
't veld van nu is voor de jeugd, maar met je kopkracht
kun je zo je wilt, een ander veld bespelen

beschrijf de gaafheid van je tijd en ook het onbegrip
maar dat liefde sprak bij een gemaakte keuze
beschrijf het, voor het wordt gewist
zielen met goedzicht zijn immers aan 't verkwijnen

de wens door d' eeuwen heen is, helderheid
blijvend is die waardegraad, ook bij wat je achterlaat
gered door woorden wordt je niet vergeten, leef je voort
de dood heeft zó, beperkingen gekregen.

Zie ook: http://www.evertdeboerkunstschilder.nl

Schrijver: Evert de Boer, 27 januari 2020

e.de_boerplanet.nl

Tijd / Individu / Lichaam / Talenten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 421