2020

2020 wuifde ik uit met een traan,
van al het verdriet dat werd aangedaan.
Terroristische aanslagen,
die wij met afschuw op de media zagen.

Corona die de mensen in zijn macht houdt
zowel het leven van jong en oud.
De draad van hun leven werd doorgeknipt
velen zijn tussen hun familie weggeglipt.

Ik zal proberen niet meer achterom te kijken,
dan zie ik toch maar overal lijken.
Gehersenspoeld en gedwongen,
hun hart in haat gewrongen,
jonge mensen uit hun milieu gesleurd,
hun familie door emoties verscheurd.

2021 daar kijk ik naar de toekomst.
Waar ligt het geluk van de aankomst,
een licht in de duisternis,
zonder spleetjes of een nis.

Hopelijk wordt nu de weg een rechte lijn
zonder ellende en pijn.
Met rust en vrede
Breng alle mensen tot rede.

... Daar moet ik geen tekening bij maken, ik voelde me zo! ...

Schrijver: Claire Vanfleteren
16 maart 2021

claire.vanfleterenskynet.be

2020

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 104