Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.738):

Het grote iets

In het begin was daar het grote niets,
maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets,
was er niet voor niets!

In het begin wat niemand zich voorstellen kan,
moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan,
het grote niets verdween en er ontstond iets.

Dat iets was een zaadje wat ontkiemde, in dat niets
zo ontstond er in ieder geval al iets
en verdween het immens grote niets, veranderde in iets.

Het zaadje groeide en vermenigvuldigde zich meer en meer
het grote niets was verdwenen, steeds meer en meer
kwam er tevoorschijn in het grote iets.

Er kwam groen en geel, blauw en paars, rood en grijs
zwart en oker, er kwamen wolken, volken, er kwam meer
steeds maar meer er ontstonden steden, landen de aarde was een feit

Het grote niets was voor altijd zoek, zeg maar kwijt en met de volken
kregen we ziektes, oorlogen, narigheid en liefde
we kregen van alles wat na dat grote niets, maar:

In ieder geval was er nu dus iets! Regen en zon, hagel en sneeuw
wisseling van weer wisselen van de eeuw
we vieren dat we iets geworden zijn, maar:

Zijn vergeten dat we ooit ontstaan zijn:
uit het grote niets, dat kleine ontkiemde zaadje
al dan niet in liefde, tot aan het allerlaatste plaatje!

Het grote niets, werd het grote iets!