Voor mij...
Ik houd zo van de blauwe regen,
die zich om de houten balken,
van onder af naar boven slingert.
Alsof hij naar boven is geklommen
en zich met zijn lange vingers vastgrijpt
om niet neer te vallen.
Maar hij staat stevig.
Zijn lange armen zwiepen soms alle kanten uit,
in hagel storm en regenvlagen.
Nu staat hij rustig,
wat verfrommeld uit te hijgen.
Een eenzame tak bovenop
wiegt zachtjes heen en weer,
alsof hij zegt: “Och, och.”
Alle jaren die ik hier woon,
staat hij er al.
In de morgen is mijn eerste blik voor hem.
Herinner mij zijn enorme bloemenpracht,
altijd mooier dan ik had verwacht.
De merel bouwt in hem zijn nest,
verschuilt zich in de dichte bladervracht.
En ’s avonds voor het donker wordt,
zingt hij zijn jubelend liefdeslied.
Ik ervaar het als een serenade voor mijn venster.
En bij het luisteren naar zijn prachtig lied,
denk ik bij mijzelf:
“Iets mooiers is er niet.”
... De blauwe regen, is er trouw, elk jaar opnieuw, alsof hij bloeit voor mij. ...
Schrijver: Antje12 juni 2021
Geplaatst in de categorie: natuur