Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.118):

Als een herinnering

Ze was al weg...
vóórdat ze stierf.
Ze dwaalde door de gangen.
Op zoek naar iemand,
die er niet meer was.

Ze kon het niet bevatten.
Hij zat bij haar aan het ontbijt,
dronk samen met haar koffie.
Zo was hij er...
en dan ineens was ze hem kwijt.

Maar zingen, dat kon ze.
Alle liedjes uit haar kindertijd.
Zo lang, zo lang geleden.
Geen woordje was ze ervan kwijt.

Er drupten tranen als ze zong:
'Van 't schommelend wiegje
in 't bloeiende hout.
Een wiegje met bloemengordijntjes.'
zo melodieus, zo fijntjes.

't Had niets met kunst te maken.
Maar 't was eigenlijk veel meer.
Iets met een grote K.
zij was het die ons hart kon raken.