Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.247):

Momenten

Ik heb je neergelegd in een bed van zand.
Jouw naam gegrift in steen.
Blauw als het water waar je zo van hield.
Zo lang, zo lang alweer geleên.

'k Beleef nog altijd die momenten,
van hoe ons samenzijn begon.
Ik kan ze niet vergeten, omdat ik toen mijn leven,
pas leven noemen kon.

De jaren die verstreken zijn,
maakten van mij een oude vrouw.
Met boordevol herinneringen,
herinneringen vol verlangen naar jou.

Op sommige momenten, dan trek je aan mijn hart,
wat droevig en vol van pijn.
Om dat... wat eens was,
ik nog zo graag bij jou wil zijn.

Toch zijn het slechts momenten,
voorbijgaand als de nacht.
Duister en vol van weemoed.
En ik mijzelf toch ook bekennen moet:

“Het leven is wel goed!”