Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.657):

Muren

Als ik mij neerzet om te schrijven,
is er een remming om mij heen.
Door al die hoge muren,
ik bouwde zelf….ja, steen voor steen.

Ik voel me daar zo veilig,
ja, ze zijn hoog genoeg.
Houd deuren veilig dicht,
blijf zelf wel uit het zicht.

Men hoeft toch niet te weten,
hoe klein ik werk’lijk ben.
Met schaamrood en met tegenzin,
schrijf ik mijn eerste zin.

Maar als de muren vallen,
dan komt mijn hart in zicht,
Ik draag het in mijn handen,
houd de deur niet langer dicht.

Kijk maar gerust , hoor.
Ja, ik stotter, vind moeizaam ieder woord.
Als ik ben uitgesproken,
Zegt men: “Dat heb ik meer gehoord.”