Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.893):

Leven van de wind

Mijn moeder zei altijd:
“Van de wind kun je niet leven.
Laat me eens je handen zien.
Hier, kijk maar even.
In elke hand staat een letter
en als je ze leest, staat daar:
Mens werk.
Het staat daar geschreven.”

Ik keek en begreep,
dat ik moest werken om te leven.
Nu ben ik oud,
in mijn handen staan ze nog geschreven.
Oude handen, wat meer gerimpeld
en ze gaan wat beven.

Ik heb er hard mee gewerkt.
Dat hoef ik nu niet meer.
Ze kunnen rusten,
in mijn schoot leg ik ze neer.
Soms ga ik uit,
voor een tochtje.
En ook deze week gebeurde dat weer.

Genietend van het landschap om mij heen,
hoorde ik plots een stem:
“ Kijk daar woont iemand,
die leeft van de wind.”
Ik was stomverbaasd.
Het kon dus wel,
Ik voelde me eventjes weer een kind.

Een windmolen stond daar,
vrolijk draaiend in de zomerzon.
Ze leven van de wind
En ik maar denken dat het niet kon.
Dacht aan mijn moeder,
Die dit voor mij verzon.

Ik leerde hier een wijze les,
Opgesloten in diezelfde wind.
Een kracht die mijn leven motiveerde.
En in heel mijn leven is meegegaan.
Omdat ik nu weet:

Ze sprak tot haar… kind.