Zomermens

Vier seizoenen in een jaar...
Maar in mijn hoofd niet, daar is het altijd herfst geloof me maar.
Te vaak teistert er een zware zuidwester mijn hersencellen in mijn hoofd.
Te vaak kortsluiting, machteloosheid, verdriet als weer langzaam mijn lichtje dooft.
Steeds weer overvallen worden door bliksem, regen en de inktzwarte tunnel
Op zoek naar adem, op zoek naar die roze, wolkeloze, zoete lucht.
Ondertussen spartelend als een vis op het droge happend, happend naar een zucht.
En als de adem niet meer stokt en de blik is niet meer blanco en leeg
Is mijn lichaam tijdelijk op, uitgewrongen en kapot als een leeggedronken, verwrongen blikje bier.
Weggeworpen op straat in een aarde donkere steeg. Wie maalt er om? Geen zier....
Onzichtbaar verdriet en pijn maken meester van mijn gedachten.
Kan het niet één, één keer een dagje wachten?
Even een dag zomer in mijn hoofd is dat teveel gevraagd..?
Heel je leven herfst in je hoofd is heel moeilijk te weerstaan.
Maar keuze is er niet. Geen zomer, maar iedere dag een bliksemachtig bestaan.
En eigenlijk heb ik dan ook maar één wens. Zomer in mijn hoofd, want ik ben toch echt een zomermens.

Epilepsie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 106