Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.952):

VAN LEVEN NAAR DE DOOD

Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend

In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid

Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd vertoont wel gaten
is 't door heimwee dat ik schrei

't Zwak licht boven de horizon
poogt ijdel het duister te breken
't Leidt mij naar, waar ik begon
nu al achter mij gaat verbleken