Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.388):

Onherkenbaar )V2)

Ik herkende de stem
En die lach
Ik keek dus opzij
En zij recht naar mij

“Peter, jij ook taart?”
Ik kreeg het ijskoud
Stotterde “kom zo”
Liep naar mijn kamer

Daar even bekomen
Alvorens mij weer te vertonen
Was dat Linda?
Die felle, Linda?

Met alle collega’s rond haar
Ontspande ze zichtbaar
Haar traktatie in moed
Was veel meer dan
Een taart doet

Zij bleef geloven
En wij hopen

Nog een keer overwinnen
Door ook deze tumor
Te bedwingen

Maar ik zag
De doffe ogen openbaren
Wat de lach
Trachtte te maskeren

Deze kanker blijft deren
Zal ook haar leven nemen