Hartenkreten

Laatst toegevoegde hartenkreet (nr. 58.907):

Het leven

Ik hou van het leven
Al gaat het nog zo snel voorbij.
Hoe zal ik het zeggen?
Vraag mezelf: “Wat is het.”
Waarom is het wat het is?
Ik wil er mijn vinger op leggen.

Het lukt me niet.
Want het leven is overal.
Overal is het in zicht
In de mussen op het terras.
In de kat die stiekem komt kijken.
Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht.

Als ik hem vraag: “Wat kom je doen?”
Kijkt hij hooghartig op mij neer
en loopt dan statig weg.
De mezen met hun nest vol jongen
leven nog veel meer.

En wat zijn ze nou helemaal,
zo denk ik maar even.
Als je hun veren zou plukken,
blijft er weinig over.
Een klein handje lucht.
maar wat zijn ze vol leven.

Ik verwonder mij
door steeds naar ze te kijken.
Vragend naar hun levensbron.
En bewonder hoe ze leven.
Kijkend naar de zonnebloem,
die hoog opschiet om zijn hart
te keren naar de zon.

Hoe uit dat ene zaadje
zo’n dikke stengel groeit.
Met enorme bladeren
en dan zijn hart van goud
met daarin nieuw leven.
Met nieuwe zaden in wel honderdvoud.

Je ziet het er niet aan,
als we ze eten of
ze bakken in ons brood.
En Suzanne met de mooie ogen.
onze ogen streelt
met een overvloed aan bloemen.
Iets wat nooit verveelt.

Ik kan het leven niet grijpen.
Het is er gewoon.
En we vinden het gewoon.
Dat is het dus niet, als ik het zo overdenk.
Maar ik hou van het leven en besef,
dat ik alleen maar kan genieten
omdat ik leef,
met dit kostbare geschenk.