Afkickverschijnelen
een grote schouderklop op je rug
een duwtje in de wind
de persoon die met z'n warme vaderhand
door je haren ging
de persoon achter wie je te schuilen ging
voor al de dreigende
kleine bezoedelingen
van dat rooskleurige kinderwereldje
mijn vader,
wiens hand ik vasthield
voor wie ik in de hoogte moest grijpen
naar die kolossale maar vertrouwde handen
waartegenover ik piepklein leek...
En nu nog steeds voel ik mij dat kleine meisje
maar degene die door m'n haren streelt
is niet langer m'n vader
het is een ander die met mij al m'n dromen deelt
maar m'n vader die blijft m'n allereerste man
waarnaar ik nog steeds opkijken kan
en terwijl we het beiden niet kunnen verwoorden
wat er allemaal is misgelopen
dan maar met wat poëtischere woorden
voor mij zijn dat warmer oorden
van klinkklare taal
klinkend in een kille zaal...
Geplaatst in de categorie: liefde