Vallen
Behekste vervoering! Blinde vlek!
Nee, hij ziet niet dat
zijn gedachten poeder worden.
Zoals een krijtstaafje kervend op het schoolbord,
een witte stofregen, haast onzichtbaar.
Hoop vervaagt.
Durf maar eens te kijken naar de hoogste zon
en zoek de omtrek, de cirkel.
Beelden takelen af, worden doffe scherven
en later gruis dat verstuift.
Zie de as uit de urn waaien!
Kan je bodemloos vallen? Kan dat?
Hij glijdt in de waanzin
Spartelen is overbodig
als de vele kwade ogen jouw handen volgen.
"Ik verdraag dit schamel evenwicht niet"
Hijgen en denken:
Hemel! Het licht breekt in gloeiende stralen!
De aardkorst zal me verzwelgen
Hoor de platen schuren, roestige raderen
Briezen in de winkelstraat, lachen om de grillen van het toeval.
Ik wantrouw mijn oren
de stemmen die ze vangen in hun open schelp.
"Hou op...smoor de nagalm van het gekrijs,!
vergeet de leugen, de lijklucht van de list.
Langs de krijtrotsen:
Hij flirt met de windstoten.
Dieper lonkt de sissende oceaan,
de dreiging van klippen.
Algen spoelen aan.
Geplaatst in de categorie: algemeen
Schitterend geschreven.
Je krijgt een negen!