Een verloren traan
Slenterend over het kerkhof,
kijkend naar de namen op al die stenen,
te bedenken wat zij allemaal hebben betekend,
en hoe ze allemaal weer zijn verwenen..
Stilletjes stoppen bij juist die ene steen,
waarbij het 't moeilijkst te verkroppen is
dat juist ook hij verdween..
Pratend tegen zijn foto,
waar je bij was toen die tijd werd vastgelegd,
Zoveel dingen die je wilt zeggen,
maar geen idee hoe je dat zegt..
Dan maar enkel even stil blijven staan,
even denken aan die tijd van toen,
dan weer rustig verder gaan,
Met natte ogen en een verloren traan..!
Geplaatst in de categorie: afscheid
alles klopt erin
mijn complimenten
want alles klopt precies
want je denkt dat ook
als je langs als die stenen loopt
mijn compilmenten
als ik naar het graf van mijn vader loop
mooi gedicht, heel realistisch.
mijn complimenten,
een gedicht dat veel mensen zal raken.
ik vind mijzelf erin terug