Hartenkreten

hartenkreet (nr. 2.572):

Herfst

Als een rookgordijn wordt opgeworpen
Om aftakeling te verhullen
Als takken verder spelen in mineur
Kaal en troosteloos in de wind
Als de schrale zon een schaduw wordt
Een schim van lang vergane glorie

Wanneer gure regen mijn gezicht teistert
Bergen blaren de weg onzichtbaar maken
Wanneer fluitende wind in mijn oren blaast
me influistert dat dit zijn terrein is
Wanneer mensen achter hun ramen schuilen
Omdat ze weten wie nu heerst

Dan zink ik weg in mijn kraag
Vluchtend voor de koude wind
Dan zoeken dieren hun holletje op
Maken zich klaar voor een diepe slaap
Dan weet ik dat de zomer heen is
En herfst over de landen raast