Mijmeringen
Fluisterende golven
rollen zacht op het strand,
Met mijn blik op oneindig
loop ik door het zand.
Denkend aan vroeger.
Wat is er overgebleven,
van allen die zich vrienden noemden,
waar ik alles aan heb gegeven.
Nu besef ik deze vriendschap
heb ik steeds moeten kopen.
Zolang ik alles kon geven
stonden alle deuren open.
Maar een ding weet ik zeker nu,
vriendschap is niet te koop.
Want echte vrienden gaan niet
als je hulp vraagt, op de loop.
Je weet dan deze vrienden
komen niet alleen voor geld.
Ze komen voor jou als mens
dat is het enige dat voor hen telt.
Ik weet nu echte vriendschap is,
wat in je hart ontluikt,
de anderen die zich vrienden noemen,
ze hebben je alleen misbruikt.
Inzender: P Hagman, 23 juni 2003
Geplaatst in de categorie: verdriet
Wat heb je dit mooi geschreven; een opsteker voor velen...