Een leven lang stilte
Niet opgaan in muziek,
niet kunnen dansen op de maat,
dan krijg ik weer kritiek,
die iedereen behalve ikzelf verstaat!
Ik kan dingen niet goed zeggen,
want ik kan mezelf niet horen,
probeer me er tevergeefs bij neer te leggen,
ik ben ermee geboren!
Ik ben allang blij,
dat ik kleuren zien kan,
maar er mist gewoon iets in mij,
en daar word ik ongelukkig van.
Ik kan niks alleen,
heb overal hulp bij nodig,
ik kijk naar mensen om me heen,
het lijkt hun overbodig.
Alleen echte vrienden begrijpen het,
maar zij zijn net als ik,
voor het grootste gedeelte praten met,
krakkemikkige woorden met een tik.
Ik leef in een leven,
waar stilte niet afwezig is,
ook nooit eens heel even,
ik weet eigenlijk niet eens wat ik mis..
Geplaatst in de categorie: emoties
Daar moet meer begrip voor komen
Je krijgt van mij een tien