De nacht,

Er is alweer een tijd voorbij
sinds jij afscheid nam van mij.
Toch is het moeilijk me alleen te weten,
Nee ik kan je echt niet vergeten.
Soms ben ik nachten lang wakker
en lig dan aan jou te denken.
Ik ben bang en voel me zo eenzaam.
Deze wonden helen te langzaam.
Dan zie ik in de ochtend
in de spiegel een moe en wit gelaat,
Van iemand die het huilen
nader dan het lachen staat.
Overdag gaat het dan enigszins weer.
Maar in de avonden doet het zeer.
Dan huilt mijn hart heel zacht,
En zoek ik de weg naar het einde
van die lange verdrietige nacht.

Schrijver: petra spronck, 1 juli 2003

snoepmeisjuhhotmail.com

Nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 1.594