100 jaar
Al honderd jaar!
Die morgen wordt ze al bijtijds gewekt.
Op de tafel, die zorgvuldig is gedekt,
staat een ontbijt met honderd kaarsjes klaar.
Al honderd jaar...
Vandaag wordt het een feestelijke dag.
Veel mensen, die ze nog niet eerder zag,
komen vandaag nu speciaal voor haar.
Al honderd jaar...
Haar man en kinderen heeft ze overleefd.
De vrouw, die haar de honderd rozen geeft,
streelt zachtjes door haar zilverwitte haar.
Al honderd jaar...
zijn de woorden die ze zacht tegen haar zegt.
Een toestel flitst; het feit wordt vastgelegd.
De foto's zijn al morgenochtend klaar.
Al honderd jaar...
Die avond ligt ze al bijtijds in bed.
Het hoofdeind heeft men iets omhoog gezet,
zodat ze naar de honderd rozen staart.
En ze bidt zacht...
Oh God, door Wie de dingen zijn gemaakt;
Die honderd jaar mijn leven heeft bewaakt,
neem mij tot U, het liefst nog deze nacht.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid