De Kerstman is dood
De lucht was donker en grauw
ik moest de kleine dragen
haar lijfje bibberde van kou
sneeuw viel in witte vlagen
De stad sliep achter de ruiten
op dit nachtelijke uur
een enkeling waagde zich buiten
het vroor, de wind was guur
Op het marktplein, een trotse spar
vol lichtjes en slingers, hek erom heen
zo uit het woud, vast in de war
we liepen er langs en zagen.. een been
Onder de boom lag een ouwe vent
een kerstmanmuts op, fel rood
met zo’n lichtend balletje aan het end
een fles nog in zijn hand, hartstikke dood
Op zijn gezicht een dun laagje sneeuw
zijn mond stond nog half open
misschien een laatste schreeuw
nee een laatste slok, mag ik hopen.
Ik kende hem wel, die clochard
zwierf al jaren door de straten
aan drank verslaafd, vaak in de war
heb wel eens met hem staan praten
Hij had een vieze witte baard
al zijn bezit in een winkelkar
viel niemand lastig, was bedaard
zag hem staan, vlak naast de spar
Mijn kleine meid die huilde zacht
zijn muts gaf steeds nog licht
toen zijn lichaam werd weggebracht
het was een bizar gezicht.
Een paar dagen na dit gebeuren
"de kerstman gezien in een slee met een paard"
vertelde een vriendje in kleuren
"met een rode muts op en een witte baard"
Dochter reageerde fel “je staat te liegen”
tranen over haar wangen, ze werd rood
“je hoeft me niet staan te bedriegen,
ik heb het zelf gezien, de Kerstman is dood!”
In de Kerstnacht, keken we omhoog
sterren straalden aan het firmament
t’was net of er een knipperend bewoog
“Pap..vast de muts van die ouwe vent”
Geplaatst in de categorie: kerstmis