Als tranen verdrinken

Ik kijk naar de wolken
in het rimpelloze water,
even rimpelloos als mijn gedachten,
ik denk aan niets.

Zelfs dat doet pijn.
Alleen ik weet waarom.
Ik durf niet te denken,
te bang om iets te voelen.

Waarom hoor je mij niet,
mijn mond roept geluidloos
je naam, steeds weer,
alleen jouw naam,in de stilte.

Jouw zwijgen is dodelijk,
als een mes doorsnijdt ze de stilte
en mijn radeloos hart,
dat ik jou wilde schenken.

Wat heb ik misdaan,
dat je wegdreef van mijn liefde,
of heb ik het nooit begrepen
en dreef ik alleen maar naar jou.

Het water lacht en groet me,
hoe vredig zou het voelen
als ze zich rimpelloos sloot
boven mijn hoofd en boven mijn hart.

Ik zou drijven
in de wolken, onzichtbaar
en hoefde je nooit meer te roepen,
alles zou voorbij zijn.

De pijn in mijn hart,
het zinloos verlangen naar jou,
alles vergeten, alles voorbij.
Alles, behalve mijn liefde voor jou.

Mijn oneindige liefde geef ik
aan alle bloemen en alle vlinders,
die jouw weg ooit zullen kruisen.
Mijn laatste geschenk aan jou...

Ik voel geen kou,
ik heb geen vrees,
als mijn tranen verdrinken,
rimpelt het water heel even...

Schrijver: Sjoukje Hunnersen, 19 december 2003

xfriendinxhotmail.com

oneindige liefde verdrinken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 1.976