STAGNATIE
Mijn vers vertikt het om te lopen
ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos,
ik pieker me ongans en wezenloos
trek alle trukendozen open
maar kan mijn pen ook wel in water dopen.
Al staar ik dagen naar een sloot met kroos:
mijn vers vertikt het om te lopen
ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos
maar blijf op betere tijden hopen.
Wat hier ontstaat mist ruggegraat, is slap en voos,
is gatenkaas, een spons, een touw met knopen,
mijn vers vertikt het om te lopen.
Ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos.
Geplaatst in de categorie: taal