Verloren stiltes, verloren woorden

Van het wachten zo moe
dringt het sterven door
in mijn smalle handen,
waar een witte kaars
mijn zuurstof doet opbranden.

Zonder te weten wat ik doe
grijp ik naar mijn adem
in mijn laatste zwerven,
waar ik een tere traan op
mijn wangen zal kerven.

In mijn onleesbare geest
beweegt nog een verloren woord.
Mager worden mijn vingers
wanneer ik de stilte verlies
en wat ooit ontnomen is, wordt verstoord.

verloren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 9 stemmen 1.293