Alleen maar muren
Tranen worden tegen
de muur gespijkerd,
ze zijn nog aan het janken.
Diepe krassen jammeren
met dalende vuisten
in de ruw snijdende planken.
Platvloerse woorden worden
gehamerd in mijn keel,
vlijmscherp beschadigen ze
mijn doodsbange beeld.
Neergeslagen door je oogopslag
houd ik mijn tranen binnen,
de muren zijn al genoeg gekromd
door jouw geslepen zinnen.
Geplaatst in de categorie: woede