Toekomstdroom
De wolken storten regen neer
Zoals mijn hart de angst
Door mijn lichaam pompt en meer
Om van de donder maar niet te spreken
Een knal, mijn hart slaat over
Ik zit mezelf te steken
Met woorden, daden, zelfs een mes
Want ik moet gestraft
Dat is een wijze les
Een neerwaartse spiraal draait
Mij het diepste ravijn in
En windkracht duizend waait
Waar eindigt deze pijn
Ik kom hier nooit meer uit
Ik wil alleen maar zijn
Zonder schaamte, zonder schuldgevoel
Zonder angst, zonder ziekte
Zonder agressie, zonder doel
Inzender: Matthijs, 28 april 2004
hotmail.comGeplaatst in de categorie: emoties
Toekomstdroom 2.0 met 20 stemmen 
817
817
Geef je reactie op deze inzending: