Beperkt zicht
Met je vleugels zonder staart
kies je hoogte in plaats van richting.
Bij jou is afstand overzicht,
een horizon bij nacht.
Je oppervlakte kent geen perspectief,
niet meer dan lucht is het wat je verplaatst.
De angst voor een doel 
sluit net als je falen, leven uit 
en je erfenis is een gat in de tijd, 
een herinnering zonder waarde. 
Is het dan een wonder 
dat je met je vloed van leugens
al verdrinkt bij eb 
door de diepte van waarheid?
Hoor ik iemand naar adem snakken 
of is ook dat een gewoonte, 
een manier 
en is de bodem nog steeds niet bereikt 
en ben je alleen te redden 
als voedsel voor de aarde.
Geplaatst in de categorie: woede

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: