schylge
juichend bevrijdt de zilte wind het water van z'n zware last
strijdbaar gras omarmt het nieuwe land, beschermt en houdt het vast
verdreven uit de hoge rotsen, verrezen uit de getijdenstroom
groeit de parel in het ondiepe duister waar de zon de strandglans doet ontwaken uit z'n droom
zo hervindt het woelig zand 'n nieuwe bergplaats, 'n haven voor een verweerde ziel
waarlangs m'n levensstroom ook heeft geleid, nergens vond mijn vluchten meer asiel
en telkens als ik dat troostend land weer moet verlaten, voel ik me als 't verjaagde zand
jouw levensreddend baken, staat diep en immer, in mijn hart gebrand
Geplaatst in de categorie: woonoord