Eenzaam in de drukte
Iedereen die "kent" je
ze spreken je altijd aan
Op je werk ben je bekend
voor anderen klaar te staan
De buitenwereld denkt dan ook
dat je vrienden in overvloed hebt
Maar steeds blijkt dat na werktijd
de belangstelling snel weg ebt
Weinigen die je eens bellen
die belangstelling in je tonen
Terwijl ze allen notabene
zowat bij je om de hoek wonen
Doen allemaal leuk en aardig
omdat je bent wat je bent
Niemand die de moeite neemt
te weten hoe je eigenlijk bent
Het lijkt zo leuk van buiten
een publiek figuur te zijn
Maar dat leuke verdwijnt al snel
en de eenzaamheid doet pijn
Er komt een dag dan heb ik niks
en ben ik niet meer wat ik ben
Als ik dan minder ben gaan werken
hoop ik te worden wie ik ben
Geplaatst in de categorie: emoties