ALTIJD BANG
Je ziet weer die handen
het grijpt je naar je strot
want diezelfde handen
maakten jouw leven kapot.
Je lichaam zo klein
die handen zo groot
je voelt weer de pijn
verlangt naar de dood.
Zijn gezicht lacht
zijn ogen staan kil
vluchten en rennen
dat is wat je wilt.
Wanneer verdwijnt die pijn
wanneer is alles voorbij
die vragen blijven kwellen
geloof dat maar van mij.
Je zult het blijven dragen
je hele leven lang
het zal nooit echt verdwijnen
want altijd blijf je bang.
Inzender: Janny, 23 juli 2004
Geplaatst in de categorie: emoties