De zandloper
Gevangen in een glazen woestijn
door vluchtige bergen omzoomd
vraag ik mij verveeld eens af,
of het zand niet voor niets stroomt.
Iedere nacht lijk ik dichter te zijn
bij het gat, zovaak gedroomd,
dat mij aan de rand te denken gaf,
of het zand niet voor niets stroomt.
Hoewel ik kansloos mee op golven dein,
heb ik het slagveld niet geschroomd
en overweeg terwijl ik val naar af,
of het zand niet voor niets stroomt.
Maar, als in de morgen bij bewustzijn
ik mijn vers heb klaargestoomd
ren ik weg en zing bekaf,
dat het zand niet voor niets stroomt.
Geplaatst in de categorie: filosofie