Het engeltje en de pissebed
Ik kan er echt niet meer mee leven!
Nooit wordt er over mij geschreven,
zo sprak een oude pissebed.
De fabeldichter vindt mij pèt:
ik ben een griezel en ik stink.
Geen huisvrouw is echt ooit zo flink,
dat zij mij zorgzaam buiten zet:
Néé ! Zo'n vieze, enge pissebed !?
Het lieve engeltje zei toen:
pissebed, niet zielig doen!
Ooit in de hand van de Lieve Heer
had die voor jou geen kleuren meer,
maar besloot toen, lief en wijs:
ik maak dit diertje prachtig grijs
en zeg hem als een eerste plicht:
blijf voor altijd uit het licht,
want Gods Beestje, smaak'lijk rood,
leeft op het randje van de dood...!
En, ja, een hen die honger had
zag het engeltje op haar pad...
In één pik was de engel heen...!
De pissebed, onder zijn steen
had beschaamd en stil gezwegen,
maar riep: Ik hèb mijn fabeldicht gekregen!
Moraal:
't Helpt niet te klagen: chotochot;
't best is: je schikken in je lot
Geplaatst in de categorie: lightverse