Lege Stoel...
Honderden lichtjes,
stralen in pracht,
een dozijn kaarsjes,
verlichten de nacht.
Muziek klinkt zachtjes,
stemmen klinken,
een speech, een toast,
waar we op drinken.
Mijn blik dwaalt door de kamer,
geniet van de warme sfeer,
mijn ogen rusten op de eettafel,
ik sla mijn ogen neer.
Niet kijken naar die ene stoel,
mijn hart vervuld van pijn,
daar is de harde realiteit,
jij zal er nooit meer zijn...
Geplaatst in de categorie: emoties