Hartenkreten

hartenkreet (nr. 12.022):

Aangeschoten wild

Gedreven door vertwijfeling en wanhoop
rent zij door de koude, mistige nacht.
Haar auto is al lang rijp voor de sloop,
er is niemand die haar op dit uur nog verwacht.

Anders was ze nu in haar karretje gesprongen;
de bestemming is in haar hoofd nog onbekend...
maar het is eindelijk tot haar doordrongen
dat ze om de juiste reden is weggerend.

Dit leven kan zij niet langer verdragen,
lichaam en geest hebben het opgegeven.
Alleen de vooroordelen waren al een hel;

een belemmering voor haar vertrek, dat weet ze wel.
Wanneer hij haar laatste moed nu had verdreven
had ze beter meteen om euthanasie kunnen vragen.