Verloren ooit
Traag word ik wakker.
Vage straatgeluiden,
een streepje licht
naast het gordijn.
Op jouw schouder
rust zwaar mijn hoofd.
Jouw warmte koestert mij,
door en door.
Onderdrukte kreetjes
hoor ik slaken.
Een halfslapende kus
bereikt mijn mond.
Weer dringt passie zich
onweerstaanbaar op.
De vroege nacht
wordt opnieuw beleefd,
als een durend geluk,
vanuit verloren verte
teruggevonden.
Dan schrik ik wakker.
Vruchteloos probeer ik,
uit mijn kille alleen zijn,
terug in jouw warmte
voorgoed te vluchten.
Ik walg van de nieuwe
zich aandienende dag
vol pijnlijk verlangen.
Blijven liggen wil ik,
onvindbaar weggekropen.
Gesloten mijn ogen,
dodelijk vermoeid
tot het eind van de pijn.
Geplaatst in de categorie: ex-liefde