vergeten liefde
verouderd door eenzame tranen
zit zij huilend langs de waterkant
ontredderd kijkt zij in de rondte
in een lichaam waar de dood ontwaakt
het leven niet zien schijnen
donkere wolken pakken samen
geluk dat door wind is weggevaagd
in dertig ontroostbare jaren
maar daar waar het einde komt
staat een man verbaasd te kijken
zonder een vraag te stellen
slaat hij een arm om haar heen
hij zegt haar dat huilen mag
in een wereld vol met tranen
waarin het leven wordt gevreesd
door angst van bange jaren
vol ongeloof kijkt zij in ogen
van een man die haar ziet staan
in een moment van alleen maar gloren
zegt hij, dat ze stralen mag
Geplaatst in de categorie: liefde